Bazen Aşk Gider

Bazen aşk gider..

Ve sen yıllardır içinde yaşadığın yürekten valizler dolusu anılarla kendi yalnızlığına taşınırsın. Elin varmaya varmaya

boşaltırsın dolapları. Çekmecelerden çıkan her giysi parçası onunla geçirdiğin anların tarihiyle ağırlaştıkça ağırlaşır.

Onun kollarında geceler boyu cennet uykulara karıştığın yatak sen giderken utancından bakamaz yüzüne.

Doğmamış bebeğinin yerine koyup büyüttüğün cam önündeki o küçük mor menekşe, yapraklarına kondurduğun veda

öpücüğündeki hasrete büker boynunu. Valizlerini kapı önüne yığıp, yüzün sırılsıklam, son bir sigara için koltuğa yığılırsın.

Gidiyorsundur işte. Aşkını kendi ellerinle bir başka aşka teslim edip...Ömrünü onun ömrüne, hayallerini onun hayallerine,

sevdanı onun sevdasına ekleyip...

Bazen aşk gider..

Günler geçer ardından. Ve aylar. Bazen de yıllar...

Bebekler büyür. İnsanlar yaşlanır. İnsanlar ölür. Eşyalar eskir. Evler yıkılır. Kurur ağaçlar. Sokakların adı değişir. Anılar

belleğin acımasızlığına teslim olur.

Sevilen unutur. Seven yanar.

Bazen aşk gider...

Ya da siz gittiğini sanırsınız...


Cezmi Ersöz